Bij mij bestaat een oneindig grote bewondering voor Agatha Christie (1890-1976). Zij groeide uit tot een wereldberoemd schrijfster. Vanuit haar geboorteplaats Torquay, gelegen in het zuiden van Engeland, verdiepte ik mij voor de publicatie van een artikel in het tijdschrift Digital Movie in deze boeiende materie.
De badplaats Torquay ligt in het graafschap Devon, aan de baai Torbay. Het is er niet alleen schilderachtig, maar staat ook bekend om het zachte klimaat. Ik kom er indrukwekkende baaien, hoge kliffen, lange stranden, gezellige haventjes en stoere vissers tegen. Het is een prachtige zomer van het jaar 2015. Ik bevind me in Greenway House, het buitenhuis van Agatha Christie waar ze in het voorjaar, de late zomer en vaak met kerstmis graag verbleef (tussen 1939 en 1976). Samen met Max Mallowan, familie en vrienden. Buiten het bereik van het grote publiek. Het landgoed beslaat zo’n 112 hectare en ligt in Greenway, nabij Brixham. Zo loop ik door haar huiskamer, ga de houten trappen op naar de bovenverdieping, bekijk nauwkeurig haar boekenverzameling in de bibliotheek en sta naast haar bed in de slaapkamer. Persoonlijker kan het niet. Een schrijftafel met daarop een typemachine ontbreekt, omdat ze hier voor haar rust kwam, en vooral bezig was met tuinieren en het verzamelen van onder meer porselein en keramiek.
Wat maakt dat de verhalen van Agatha Christie zo onweerstaanbaar zijn? De moordenaars zijn bijna allemaal keurige personen waar niets op aan te merken valt. Ze hebben weinig spijt van de door hun gepleegde daden. Als motieven staan wraak, hebzucht en jaloezie bovenaan. Bij zelfmoord is het oppassen, de dader kan het zo in scène hebben gezet, dat het daarop moet lijken. Goed doordacht en soms best ingewikkeld zijn de moorden die in een afgesloten kamer zijn gepleegd. Lees hier het derde en tevens laatste deel uit deze serie.