Is Edison winnaar, Ridder in de Orde van Oranje Nassau en werd voor het twaalfde jaar op rij verkozen tot Beste Akoestische Gitarist van de Benelux. Het prille begin van zijn carrière is te herleiden naar zijn jeugd: ‘Dat was het moment toen ik mijn eerste gitaar kreeg.’ Ik zocht in de zomer van 2022 Harry Sacksioni thuis op voor de publicatie van een interview in de muziektijdschriften FWD Magazine en Music Emotion.
Toen hij elf jaar werd, mocht hij van zijn ouders een duurder cadeau uitzoeken dan in voorgaande jaren. ‘Omdat ik een grote jongen werd. We woonden in de Rijnstraat in Amsterdam, een blok verder zat de platenzaak van Stom-Wageman. Haalde er mijn plaatjes en ik had aan de muur drie gitaren zien hangen. Die man gaf me er eentje aan. Hij zei erbij dat het een Spaanse gitaar betrof. Ik had nog nooit een dergelijk instrument in mijn handen gehad. Totdat het klankgat ervan langs mijn neus ging. Ik rook die geur en was meteen verliefd.’
Met meer dan een halve eeuw ervaring en meesterschap noemt Harry Sacksioni zichzelf geenszins voorzichtig in de omgang met zijn spullen. ‘Gitaren moeten werken. Zie ze als gebruiksvoorwerp.’ In een theater in IJsselstein krijgt hij steevast, zo zegt hij het zelf, een Russische zender op zijn monitor. ‘Het is onverstaanbaar. Door technici onmogelijk weg te krijgen. We zitten op een kilometer van de Zendmast Lopik af. Er straalt daar wat, haha.’ Het leven van een muzikant bestaat volgens hem steeds uit het zoeken naar een compromis. ‘Als ik nu akoestisch gitaar speel, zul je zeggen dat het mooi klinkt. En dat klopt, want het is de meest pure vorm van hoe een dergelijk instrument kan klinken. Meteen van instrument naar oor. Als ik optreed, gebeurt dat versterkt. Dat is al een vertaling. Het is nooit wat ik je nu kan laten horen. Ik ken geen bijna enkele gitarist die gelukkig is met zijn podiumgeluid.’ Lees hier dit gepubliceerde artikel (september 2022) in FWD Magazine en lees deze hier in Music Emotion (september 2022) (PDF).