Achter de technische beeldmaterie van een ‘vertrekprogramma’

Martien en Erica Meiland in december 2020, die in dat jaar terugkeerden vanuit Frankrijk (foto: Richard Helwig).

Televisieprogramma’s waarin mensen worden gevolgd die besloten hebben naar een ander land te verhuizen om daar hun geluk te gaan beproeven, worden steevast goed bekeken. De kijkcijfers nemen soms uitzonderlijke vormen aan, denk aan het populaire Chateau Meiland. Voor het maken van een artikel in het tijdschrift Digital Movie duik ik de komende tijd achter de technische beeldmaterie hiervan.

Nederlandse gezinnen die ergens ver weg een hotel, camping of restaurant willen beginnen. Vaak blijft dat beperkt tot een droom. Sommige avonturiers durven het aan. Een dergelijke formule waarin emigratie centraal staat en waar bijna constant een camera meeloopt, is door menige omroep uitgekozen om een ‘vertrekprogramma’ over te maken. Want kijkers leven nu eenmaal graag mee met andermans avonturen waarin verborgen gebreken, financiële zorgen en stress de overhand hebben. Het meest bekende programma is die van de TROS (nu AVROTROS). Die startte in het jaar 2005 met Ik Vertrek. RTL 4 en RTL 8 deden dat met Het Roer Om (maar dat was een Britse serie) en SBS6 noemde het Wij Emigreren.

SBS6 wist vanaf 2019 een omvangrijk succes te boeken met Chateau Meiland, een verhaal over de familie Meiland die vertrekt naar Frankrijk om daar een kasteel om te bouwen tot hotel. Er is sprake van reality. De cameravoering is volgend. De menselijke interactie staat centraal. Het is de bedoeling dat er niet wordt geacteerd, maar dat de kijker de realiteit volgt. Alles wordt geregistreerd en later gemonteerd. Hierbij gaat het om het nauwkeurig herstructureren en knippen, waardoor een resultaat ontstaat dat veel interessanter is om naar te kijken dan bij het originele materiaal. Want als bijvoorbeeld Martien Meiland in werkelijkheid lange tijd bezig is om een lampje op te hangen, en uiteindelijk onder stroom komt te staan, wordt dat in de montage teruggebracht tot slechts enkele minuten. Mijn artikel wordt tegen het einde van dit jaar in het tijdschrift Digital Movie gepubliceerd.